Кога ја добив поканата да говорам за храброста да бидам јас, моето его веднаш запреде како да му беше понудена страница публицитет на која симултано ќе биде предмет и конзумент. Веднаш се замислив со медаља, херојски… а потоа ме обзеде споменот за субалтерните, отповикувајќи го задоволството.
Денес ми ја давате привилегијата да ја повикам „мојата“ храброст да бидам јас откако ме натеравте да го носам товарот на исклучувањето и срамот низ моето детство. Штотуку ми ја понудивте оваа привилегија како да му давате мала чаша на пациент со цироза, негирајќи ги сите мои фундаментални права, во име на природата и нацијата, конфискувајќи ги моите клетки и моите органи за вашиот избезумен политички менаџмент. Ми ја давате храброста како да му давате жетони во казино на коцкар, и понатаму одбивајќи да ме викате со машко име, или одбивајќи да му дадете на моето име не нежнски придавки, едноставно затоа што јас ниту ги имам потребните документи, ниту имам брада.
Не собравте тука сите нас како група робови кои дошле да научат како да си ги продолжат оковите, но кои секогаш се помалку или повеќе соработливи, кои добиле дипломи и научиле да го зборуваат јазикот на господарите: тука сме, пред вас, сите ние, тела кои станале женски со раѓањето, Кетрин Миле, Сесил Гибер, Елен Сиксу, курви, бисексуалки, жени со груб глас, Алжирки, Еврејки, типизирани, мажествени, Шпанки. Кога ќе се заситите од седење пред нашата „храброст“ како да е забава? Кога ќе се заситите од досадување со диференцијација за да станете вие?
Ми ја придодавате храброста мене, претпоставувам затоа што бев борец меѓу курвите, пациентите со СИДА и хендикепираните, во моите книги зборував за моите сексуални искуства со дилда и протетика, го раскажав мојот однос со тестостеронот. Ова е сиот мој свет. Ова е мојот живот и го живеам не со храброст, туку со ентузијазам и радост. Но вие не знаете ништо за мојата радост. Претпочитате да ми се жалите и да ми давате уште храброст затоа што во политичко-сексуалниот режим, во фармакопорнографскиот капитализам што царува, негирањето на половите разлики е нешто како еквивалент на негирање на инкарнацијата на Исус во Средниот век. Ми доделувате добар дел на храброст затоа што пред генетските теореми и административните документи, да ја негирате половата разлика денес е еднакво на плукање во лицето на кралот во 15 век.
И ми велите: „Зборувај ни за храброста да се биде ти“, како што судиите од Инквизицијата му велеле на Џордано Бруно осум години: – Зборувај ни за хелиоцентризам, за невозможноста на Светото Тројство – додека му ја подготвувале кладата за голем оган. Всушност, како Џордано Бруно, и дури ако веќе ги гледам пламењата, мислам дека мала промена нема да биде доволна. Ќе мора се да биде превртено наопаку. Да се распука семантичкото поле и прагматскиот домен. Да се излезе од колективниот сон за вистината за полот, на истиот начин како што моравме да се откажеме од идејата дека Сонцето се врти околу Земјата. За да зборувате за пол, род и сексуалност мора да почнете со чин на епистемолошко раскинување, категорично порекнување, пукнатина во концептуалниот столб кој ги овозможува почетоците на когнитивната еманципација: мора целосно да го напуштите јазикот на сексуална различност и на сексуален идентитет (дури и јазикот на стратешки идентитет, како што би рекла Спивак, или номадскиот идентитет како што би рекла Роси Браидоти). Полот и сексуалноста не се суштинско својство на субјектот, туку производ на разните социјални и дискурзивни технологии, на политичките практики кои менаџираат со вистината и животот. Тие се производ на вашата храброст. Не постојат полови ниту сексуалности, туку употреби на телото што или се препознаени како природни или се санкционирани како девијантни. Бесцелно е да го вадите вашиот последен трансцедентален џокер: мајчинството како суштинска разлика. Мајчинството е само една можност за употреба на телото, меѓу останатите, и не гарантира сексуална различност ниту женственост.
Задржете си ја храброста за себеси. За вашите бракови и разводи, вашите измами и лаги, вашите фамилии, вашето мајчинство, вашите деца и внуци. Задржете ја храброста што е потребна да се одржи нормата. Ладнокрвниот заем на вашите тела за непрестајниот процес на регулирано повторување. Храброста, како и насилството и тишината, како силата и редот, се на ваша страна. Од спротива, денес го бранам легендарниот недостаток на храброст на Вирџинија Вулф и Клаус Ман, на Орди Лорд и Адриен Рич, на Анџела Дејвис и Фред Мотен, на Кети Акер и Ани Спринкл, на Џун Џордан и Педро Лемебел, на Ив Кософски Седвик и Грег Бордовиц, на Гијом Дистан и Емелија Багс, на Џудит Батлер и Дин Спејд.
Но токму затоа што ве љубам, храбри мои еднакви пријатели, ви посакувам недостаток од храброст; вие сте на ред. Ви посакувам да немате повеќе сила да ја повторувате нормата, да немате повеќе енергија да фабрикувате идентитети, да ја изгубите вербата во она што вашите документи го кажуваат за вас. И штом ќе ја изгубите сета храброст, исцедени од радост, ви посакувам да измислите друг начин на користење на вашите тела. Токму затоа што ве љубам, ве посакувам слаби и презриви. Затоа што револуцијата делува преку кревкоста.
Превод: Борјана Мојсовска
Преземено од: coalition.org.mk
