По повод одбележување на Меѓународниот ден на сеќавање на трансродовите жртви, го објавуваме написот напишан во врска со неодамнешната смрт на Лесли Фајнберг, пионер на транссексуализмот, од страна на нејзината сопруга Мини Брус Прат.
Лесли Фајнбер беше пионер во области на транссексуализмот, лезбејството, правата на работниците и интерсекционалноста долго време пред тие да бидат дефинирани како такви.
Лесли Фајнберг себеси се сметаше за бела секуларна Еврејка од работничката класа, анти-расистка, трансродово лице, лезбејка, жена и револуционерен комунист. Почина на 15 ноември годинава по повеќедецениско боледување подлегнувајќи им на компликации од повеќе болести предизвикани од убод од крлеж, вклучително лајмска болест, бабезиоза и protomyxzoa rheumatica.
Фајнберг почина во својот дом во Сиракуза, Њујорк, покрај својата партнерка и сопруга Мини Брус Прат со која беше во брак 22 години. Нејзините последни зборови беа: „Сакам да ме запаметиш како револуционерен комунист”.
Фајнберг е првата теоретичарка што се залага за марксистички концепт за „трансродово ослободување“. Нејзината работа влијаеше на популарната култура, академските истражувања и политиката.
Нејзините историски и теоретски ракописи станаа дел од многу антологии и беа тема на бројни предавања во САД, но и во меѓународните академски кругови. Нејзиното влијание врз масовната култура првпат се почувствува по издавањето на нејзиниот прв роман во 1993 година – Stone Butch Blues (Стоун буч блуз), што и во САД но и надвор од овие граници се сметаше за пионерско дело во кое се третира комплексноста на родот. Продаден во стотици илјади примероци и предаван од рака на рака во затворите, романот е преведен на кинески, холандски, германски, италијански, словенечки, турски и хебрејски (приходите од ова издание Фајнберг ги донираше во ASWAT, организација на палестинските геј жени).
Во соопштението на крајот од нејзиниот живот таа рече дека „никогаш не (сум) била во потрага по единствен идентитет што би ги опфаќал сите други, ниту единствен поим што би ги опфаќал сите други, а кој би бил заеднички за сите луѓе чијшто пол, родов идентитет и сексуална определеност се угнетени“. На ова додаде и дека верува дека на угнетените поединци, заедници, групи и нации им припаѓа правото на самоопределување.
Фајнберг претпочиташе себеси да се определува со заменки како што се „таа“ и „нејзин/а/о/и“, но исто така велеше: „Важно ми е која заменка се користи, но ми се случило луѓе да ме навредат со тоа што ќе ја употребат вистинската заменка и да покажат дека ме почитуваат ако ја употребат погрешната. Знаете, многу е важно дали некој ја употребува заменката со предрасуди или не“.
Фајнберг е родена на 1 септември 1949 година во Канзас Сити, Мисури, а пораснала во Бафало, Њујорк, во еврејско работничко семејство. Веќе на четиринаесетгодишна возраст почнала сама да се издржува – се вработила во продавница за знаци во локална стоковна куќа и по некое време целосно престанала да ја посетува наставата иако официјално ја има добиено својата средношколска диплома. Ова е периодот кога се вклучува во социјалниот живот во локалните геј барови во Бафало. Се иселила од семејниот дом каде што не ја прифаќале нејзината сексуална определба и родовиот идентитет и сè до крајот на својот живот со себе носела документи каде што јасно стоело дека тие луѓе не ? се семејство.
Никако не можела да најде постојана работа бидејќи била дискриминирана поради тоа што е трансродово лице. Во поголемиот дел од својот живот успевала да најде привремена ниско платена работа, дел од позициите на кои работела биле и: работничка во фабрика за ПВЦ цевки и во книговезница, чистачка во магацини за бродски товар, мијачка на садови, преведувач за знаковен јазик, внесувач на медицински податоци.
Во своите рани дваесетти Фајнберг стапува во контакт со Светската работничка партија (СРП) на една демонстрација за правата на Палестинците на нивната земја и нивното право на самоопределеност. Набргу се приклучува на партијата преку нивниот основачки огранок во Бафало.
Откако се преселува во Њујорк учествува во бројни масовни кампањи што партијата ги организирала во текот на годините вклучително и многу антивоени и проработнички собири. Во текот на 1983 и 1984 година тргнува на национална турнеја за СИДА-та како епидемија која упорно се игнорира. Била главниот организатор на Маршот против расизам во Бостон во декември 1974 година – кампања против нападите на бели луѓе врз ученици и возрасни Афроамериканци во градот. Фајнберг предводела група од десет лица кои себеси се сметале за лезбејки, вклучително и неколку од јужен Бостон, на целовечерно „преуредување“ на градот, каде што лепеле антирасистички материјали преку секоја видлива расистичка порака.
Фајнберг била една од организаторите на мобилизацијата од 1988 година во Атланта која ја сменила маршрутата на Кју Клукс Кланот што првично било планирано да поминува по авенијата „Мартин Лутер Кинг Помладиот“ на Денот на Мартин Лутер Кинг. Кога групи против правото на абортус на жената го запоседнале Бафало во 1992 година и повторно во периодот 1998-1999, убивајќи го д-р Барнет Слепијан, Фајнберг се вратила да работи со Buffalo United for Choice (Бафало обединети за избор) и нивните Rainbow Peacekeepers (Мировници на виножитото), кои организираа часови по самоодбрана за локалните ЛГБТИ барови и клубови, како и во клиниката за жени.
Како новинар на СРП уште од 1974 година Фајнберг петнаесет години ја има уредувано страницата за политички затвореници на нивниот весник, а во 1995 година станува и главен уредник. Беше членка и на Националниот Комитет на партијата.
Во периодот 2004-2008 година Фајнберг пишува за врската меѓу социјализмот и историјата на ЛГБТИ заедницата под наслов Lavender & Red (Лаванда и црвено), што одеше како серија од сто и дваесет написи во весникот на Светската работничка партија. Нејзината најнова книга Rainbow Solidarity in Defense of Cuba (Виножитна солидарност во одбрана на Куба) е всушност збирка од селектирани написи од оваа едиција.
Фајнберг е автор на уште две книги, Transgender Warriors: Making History (Трансродови воини: пишуваме историја) и Trans Liberation: Beyond Pink or Blue (Трансродово ослободување: отаде розовото и синото) и на втор роман: Drag King Dreams (Соништата на еден драг-кинг).
Фајнберг беше член на Националната унија на писатели, Локал 1981 и Гордост на дело, изборна група на АФТ-КИО. Има примено почесен докторат од Семинаријата Старр Кинг за нејзината работа на полето на трансродовоста и општествената правда, а добитник е и на бројни други награди, вклучително Книжевната награда „Ламбда“ и наградата за Геј и лезбејска книга на Американската библиотечна асоцијација.
Во периодот кога болеста ја спречуваше да чита, пишува или да зборува, Фајнберг продолжи да комуницира преку уметност. За првпат во својот живот зема апарат в раце и постираше илјадници фотографии на Фликр, вклучително „The Screened-In Series“, фотографски документарец за нејзината сиромашна населба Хаули Грин прикажана преку објективот позициониран зад прозорците на нејзиниот стан.
Во 2008 година ? е дијагностицирана Лајмска болест искомплицирана со останати инфекции, исто така, предизвикани од убоди од крлеж. За првпат се заразила во раните 1970-ти кога за болеста се знаело многу малку. Терапија за болестите има добивано само во последните шест години од својот живот. Има речено: „Ценејќи според моето искуство со негата на ILADS, можам да кажам дека денес има многу надеж за очајно болните луѓе кои се во порани фази од инфективни болести што се пренесуваат преку убоди од крлеж“.
Својата катастрофална здравствена состојба ја припишува на „предрасуди и недостиг од наука“ – активните предрасуди кон нејзиниот идентитет како трансродово лице како и ограничувањата во научните сознанија наметнати од мејнстрим авторитети во медицината, а поврзани со информации, лекување и истражување на Лајмската болест и коинфекциите кои може да се јават значително ? го имаат отежнато пристапот до соодветна нега. Фајнберг има пишувано за ова на блогот „Casualty of an Undeclared War“ („Колатералната штета на необјавената војна“).
Кога почина го подготвуваше јубилејното дваесетгодишно издание на Стоун буч блуз. Работеше буквално до последните неколку денови пред да почине за навреме да го подготви бесплатниот пристап до изданието – да може слободно да се чита и да се симнува од интернет. Како дополнување на текстот од романот, електронското издание ќе содржи и слајдшоу насловено „Вака изгледа да си сам“, каде што е документирана големината на кампањата да се ослободи Сиси Мекдоналд, млада (транс)жена од Минеаполис, организаторка и активистка осудена на затворска казна само поради тоа што се одбранила од нападот на бел неонацист. Новото издание ? е посветено на Мекдоналд. Група пријатели на Фајнберг продолжуваат посветено да работат за да го објават конечното дело и нејзината уметност во електронска верзија на Lesliefeinberg.net.
Сопругата на Фајнберг, Мини Брус Прат, активистка и поетеса, е автор на Crime Against Nature (Злосторство против природата), каде што пишува за загубата на старателството врз сопствените синови само поради фактот што била лезбејка. Фајнберг и Прат се сретнале во 1992 година кога Фајнберг презентирала слајдшоу за свое истражување на тема трансродовост во Вашингтон што било спонзорирано од локалниот огранок на Светската работничка партија. По додворувањето „преку жица“ во 2004 година почнале да живеат заедно во Џерси Сити, Њујорк, каде што, за да ја заштитат својата врска во 2006 година стапиле во регистрирано партнерство. Во Масачусетс и во државата Њујорк склопиле граѓански брак во 2011 година.
Фајнберг постојано нагласувала дека државните власти немаат право да одредуваат кој ќе го сочинува нејзиното семејство, туку дека тоа е нејзин избор, цитирајќи го Маркс кој рекол дека противвредност на љубовта е само љубов.
Фајнберг зад себе ја остава својата сопруга Прат и проширеното семејство што таа самата си го избра во текот на животот, како и многу пријатели, активисти и другари во нејзината борба за ослободување од опресијата од целиот свет.
Извор: http://www.advocate.com
