Помеѓу научниците кои понудиле различни гледишта – спротивни на мејнстрим и доминантните разбирања за хомосексуалноста како последица на родителскиот однос или на социјалните влијание, на почетокот од минатиот век, се вбројуваат и Albert Kinsey, Sigmund Freud и Magnus Hirschfeld. Тоа не значи дека тие меѓу себе се сложувале околу различното толкување на хомосексуалноста, но нивните заклучови биле контроверзни во тоа време, и тоа се согледувало околу комплицираните мислења во врска со криминализацијата и политичката репресија на хомосексуалците и лезбејките. Името на Хирцфелд е помалку познато од оние другите споменати, и тоа е така заради тоа што бил геј, еврејски физичар, сексолог и адвокат во Вајмарска Германија, каде што голем дел од неговите дела биле изгорени од нацистите во 1933 година кога започнала да се втемелува нивната моќ.
Едно од тие дела, уништено од страна на нацистите е и филмот ,,Различен од другите‘‘ во кој што глумел, но и за кој напишал дел од сценариото. Овој филм, историски се цени како првиот филм за правата на хомосексуалците. Премиерно бил прикажан во 1919 година, а забранет во 1920 година, филмот ја обработува приказната за релацијата помеѓу еден виолинист (чија улога ја исполнувал Конрад Веидт) и неговиот студент. Во некои од сцените на филмот, прикажани се првите сексуални искуства на главните карактери, како и обидите да биде сменета нивната сексуална ориентација (вклучувајќи ги и терапиите) и потоа процесот на себе-прифаќање. Додека се одвива дејството, парот отворено ги покажува своите афекти, се‘ додека виолинистот не е уценет и донесен пред суд од страна на еден егзорцист, по што неговото семејство и пријатели го напуштаат. Потоа, тој се самоубива, а неговиот партнер се зарекува на борба против законодавните одредби кои ја криминализираат хомосексуалноста во Германија, познати како Paragraph 175.
Во ,,Различен од другите‘‘, Хирцфилд преку улогата која ја исполнува, им се обраќа на родителите на пијанистот, велејќи дека: Не смеете да го осудувате вашиот син затоа што е хомосексуалец, тој не е виновен за својата ориентација. А тоа не е погрешно, ниту пак треба да претставува криминално дело. Понатаму, тоа дури не е ни болест, туку е многу нормално и природно прифатливо.
Во многу други такви сцени, сега голем дел од нив изгубени, Хирцфилд експлицитно ги изложува своите аргументи, како што беше посочено и во – New York Times – ,,хомофобијата, не хомосексуалноста e општествена казна‘‘.
Значајно е тоа што овој филм, од аспект на системот на вредности на Вајмарска Германија, ги репрезентира верувањата кои стануваат прифатливи за оваа земја дури во 80-тите години од претходниот век, односно дури 50 години подоцна.
Во продолжение, може да погледнете некои од зачуваните сцени од овој филм:
Извор: http://www.openculture.com
