Програма на Викендот на гордоста – Скопје: ТРАНСФОРМАЦИИ

Почитувани,

Имаме чест да  ја претставиме програмата за овогодишниот Skopje Pride Weekend 2017 – ТРАНС-ФОРМАЦИИ.

Овогодишниот викенд е во организација на Коалицијата “Сексуални и здравствени права на маргинализираните заедници”, ЛГБТИ – Центар за поддршка при Хелсиншкиот комитет и ЛГБТ Јунајтед – Тетово.

Целта на серијата настани во рамките на Викендот на гордоста е да креираат простор за ненормативни форми на социјални светови, односно релации, идентитетски позиции, и телесни стилови, кои во рамките на хетеронормативното, националистичко и неолиберално капиталистичко опкружување се означени како настрани, изопачени, изродени, ненормални, неуспешни, патолошки, чудни итн.

Носечка идеја зад овогодишниот Викенд на гордоста се ТРАНС-ФОРМАЦИИТЕ. Со оваа носечка идеја сакаме да го отвориме прашањата за различните општествени и културни норми со кои се врамува човековата телесност, особено преку оските на родот и на сексуалноста. Уште позначајно, сакаме да ги претставиме и да експериментираме и со можностите за отпор и лизгање од нормативните решетки, токму преку самата телесност.

Во прилог проследете ја финалната програма за фестивалот. Деталната програма, со информации посебно за секој настан и претставување на уметниците, може да ја видите подолу. За албански проверете овде. Каталогот со деталната програма може да го симнете овде.

22.6 (четврток)  (Мала станица – Национална галерија на Македонија)

20:30 ч.                    EXPEAUSITION/ИСКОЖБА

Изложба на Cassils (CAN)

23.6. (петок)         (Кино Култура)

21:00 ч.                     Перформанс на Hélène Bee и Victor Marzouk – Metagender (FRA)

 24.6. (сабота)

12:00 – 16:00 ч.      (Кино Култура)

BUTOH KING работилница (работилницата е од затворен тип)

Hélène Bее и Victor Marzouk

17:00 ч.                     (Мала станица)

Боли: Уметност, перформанс и болка

Предавање на Dominic Johnson (UK)

00:00 ч.                     (Клуб Епицентар)

Live performance на Aèrea Negrot / BPitch Control (GER)

Соња Исмаил

THE MOUNTAIN (MK/NL)

„Со окото на маргините“ – изложба на квир-фотографии

25.6. (недела)    (Кино Култура)

20:30 ч.                   Дрег кабаре – Ефемерни исповеди: песни за декаденцијата, луксузот, љубовта и   омразата (СРБ)

Фестивалот е поддржан од USAID, ФООМ,  Heinrich Böll Foundation и Sigrid Rausing Trust.

ДЕТАЛНА ПРОГРАМА

        22.06 (четврток)

        20:30

Мала Станица – Национална галерија на Македонија

EXPEAUSITION – Искожба

CASSILS (Касилс)

Според „Хафингтон Пост“ Касилс е „еден од десетте трансродови уметници што влијаат на промената на пејзажот во современата уметност“. Касилс е меѓународно признат по ригорозниот ангажман со телото како форма на социјална скулптура. Прикажувајќи серија тела трансформирани со посредство на строг режим на физички тренинг, уметничките дела на Касилс нудат споделени искуства за промислување на историите на насилството, застапувањето, борбата и опстанокот. Касилс ја поставува неодложноста, итноста и минливоста на перформансот изведен во живо, наспроти дела смислени за пред камера, со цел да се предизвика „документарниот фактор на вистината“ на сликите. Спротивставувајќи им се на родовите бинарности, Касилс не ја изведува трансродовоста како премин од еден во друг пол, туку како непрекинат процес на постанување, еден вид форма на отелотворување, која функционира во просторот на неодреденоста, згрченоста и непостојаноста. Црпи од концептуализмот, феминизмот, боди-артот, машката геј-естетика, при што создава серија моќни, вежбани тела за различни перформативни цели. Со посредство на потта, крвта и мускулите, Касилс конструира визуелна критика околу идеологиите и историите.

Во рамки на изложбата во Мала станица, ќе бидат претставени следните дела на Касилс:

Becoming An Image („Да се стане слика“), звучна инсталација –  ДУХ;

Inextinguishable Fire („Неизгаслив пожар“), видеоинсталација;

Cuts: A Traditional Sculpture („Засеци: Традиционална скулптура“), видео инсталација– Fast Twitch/Slow Twitch (Брзо движење/споро движење)

Tiresias („Тиресиј“), видеоинсталација.

23.06 (петок)

21:00

Кино Култура

МЕТА РОД

Хелен Би и Виктор Марзук (Hélène Bee и Victor Marzouk)

„МЕТА РОД“ претставува театарски резултат на колективно истражување фокусирано на родот, телото, музиката и на деконструкцијата на перформансот.

„Контрасексуалниот Манифест“, составен дел од перформансот, претставува дополнителен дел од буто-танцот, преку кој на гледачот од самиот почеток му се наметнува инкарнација/трансгресија на „куферот од месо“ (flesh suitcase) како костим (според Леди Џеј*).

Костимот му овозможува на танчарот протетичко тело, со што на гледачот му се остава слобода да ја проектира сопствената телесна фантазија. Костимот е направен од хулахопки и хеланки (полиморфен материјал приспособлив на текстурата со која се полни: памук, пена, мониста, топчиња од стиропор), и открива други делови од телото, надуен е, преполнет и прикрива неочекувани и недовршени движења.

Костимот се претвора во нова кожа, целулит, тестиси, пенис и дилдо. Вознемирен танц на вознемирено тело, „мајсторски водено“ од мустаклест церемонијал-мајстор, кој самиот ги открива скриените тајни на радосната машкост. Маскарадата е оркестрирана со придружба на музика од Д. Дегу.

 Виктор Марзук, Виктор Лемор, Виктор Ле Ноар, Виктор Тресор… е дрег-кинг изведувач со француско-арапско потекло.

Неговото дело се фокусира на родовата конструкција и го соочува гледачот со неговите сопствени парадокси во рамките на процесите на „експериментирање“, притоа учејќи ги ритуалите на женственоста и на машкоста.

Настапува на квир-сцените во Бурж (Франција), Париз, Њујорк, Барселона и Мадрид, со познати изведувачи, какви што се: Антонија Баер, Даен Тор и Орит Ашери.

Учествува на бројни институционални и андерграунд фестивали. Во 2011 година го собира колективот „The Project“ („Проект“), основан од женски изведувачи од квир-сцената, бурлеска и буто-танцот.

Хелен Би, буто-танчарка и текстилен дизајнер.

Извадок од интервју:
„За буто-танцот првпат слушнав во 1995 година од перформансот и работилницата на ансамблот Даираку да Кан со ‘Cie En n le jour’. Таа година почнав да ја посетувам работилницата на Леон Катс-Барил и не заминав оттаму. Работев со Карлота Икеда, Јошито Охно, Масаки Иуана, Јуми Фуџитани, Сумако Косеки. Меѓу 2004 и 2011 година танцував со Пе Вермирш и танцувам за Норма Лој на сцената од 2006 година, но мојата прва креација ‘Les Songes de l’arbre’ потекнува од 2002 година, микс-арт перформанс со Ен Саразин, графички уметник, и Роберто Робао, музичар.“

Во 2011 година почнува да соработува на „Како девица“ со Виктор Марзук. Тогаш почнува да работи на родови и дрег-кинг прашања, и на начините како тоа може да го комбинира со својот танц.

Сака да си поигрува со визуелната двозначност меѓу природата и уметничките гестови – еден вид природен готов производ – за да се разбудат сетилата.
Доколку просторот го замислите како тело, тогаш ќе сфатите како можете да придонесете во тој простор да израсне текстилна доградба.

24.6 (сабота)

12:00–16:00

Кино Култура

Буто-кинг работилница

Политичките репрезентации и постпорнографскиот род, идентитет и сексуалност

ДОЛОРЕС K.

Дрег-кинг работилницата ја истражува колективната практика (феминистичка и квир) на перформативната конструкција на машкоста, телесните и социјалните привилегии на машкоста како, и ресурсите за политичка акција достапни за мажите. На машкоста ѝ се приоѓа како перформативен процес на учење, како кореографија или како „практика на импровизација во рамките на ограничена сцена“ (Батлер).

Учесниците учат да ја перформираат „машкоста“ и да експериментираат со многубројни употреби на телото, со диференцијалниот пристап до јавниот пристап и со говорот.

Основните цели на ваквата вежба се:

Прво, да се манифестира „конструираноста“ на родот.

Второ, да се создаде нова форма на акција и политичка видливост на жените, поинаква од „есенцијалниот феминизам“, преку субверзивна рецитација на јасни културни кодови на машкоста.

Трето, дрег-кинг работилницата претставува колективен простор за еманципирање и извор на политичка радост. Со зборовите на Феликс Гатари, работилницата претставува вежба по „целурана микрополитика“, во обид техниките на родовиот перформанс колективно да се трансформираат во корпорална меморија.

Буто-танцот се применува за да се создадат темелите за време на работилниците. Истражувајќи ги надворешните и внатрешните пејзажи и инкарнацијата (основниот принцип во буто-танцот), учесниците потоа се подготвени да го согледаат родовиот перформанс преку перформансот како конкретна практика.

„Во телото постои таткото, мајката, ветрот, инсектот… Нема его, телото е анонимно.“ (Хиџиката)

На крајот на работилницата можно е да ѝ се предложи на групата колективен перформанс од страна на учесниците.

24.06 (сабота)

        17:00

         Мала Станица – Национална галерија на Р.М.

Боли: Уметност, перформанс и болка

Доминик Џонсон  (UK)

На сите ни е позната болката, од најмало штрекање до сериозна повреда или болест, па сè до емотивна болка. Сепак, тешко ни е да ги преточиме деталите на нашата болка во зборови. Обидот да се направи објект од сопствената болка е чест проект во историската и во современата уметност, од слики на кои се претставува сериозна закана, до перформанси со примена на самоповредата како формална техника. Предавањето е насочено кон клучни зборови во уметноста и во перформансот и кон тоа како уметникот се справува со – и активно го изведува – конститутивниот начин на кој болката избегнува да биде претставена и да се комуницира со неа.

Доминик Џонсон е предавач по Перформанс и визуелна култура во Школата за англиски јазик и драма во Универзитетот на Лондон Квин Мери. Автор е на „Glorious Catastrophe: Jack Smith, Performance and Visual Culture“ (2012); „Theatre & the Visual“ (2012); и на „The Art of Living: An Oral History of Performance Art“ (2015). Се јавува и како уредник на пет книги, меѓу кои од неодамна „Pleading in the Blood: The Art and Performances of Ron Athey“ (2013) и на (со Дијадре Хедон) „It’s All Allowed: The Performances of Adrian Howells“ (2016). Од 2005 до 2012 година неговите перформанси, кои се најчесто крвави, се прикажуваат низ светот, вклучително и на фестивали за перформанс и жива уметност во Копенхаген, Љубљана, Рим, Торонто, Виена, Загреб и други места  во Обединетото Кралство, меѓу кои на најзабележителниот фестивал „National Review of Live Art“ во Глазгов, и во Националната галерија на портрети во Лондон во рамките на изложбата „Геј-икони“.

24.6 (сабота)

00:00ч

Клуб Епицетар

Клупски перформанс на Aérea Negrot / BPitch Control

Со локална поддршка на

Соња Исмаил (MKD)

Специјален гостин:

THE MOUNTAIN (NL/MKD)

Аереа Негро е мултинаменска, долготрајна пејачка, продуцент, диџеј и композитор во магична ламба. Токму како што не е лесно да се изговори нејзиното име, не е лесно да се одреди и нејзиниот стил. Сепак, тоа не значи дека нејзината музика е непристапна или „тапа“, напротив, таа има создадено сопствен уникатен пристап, комбинирајќи техно-рутини, оперски вокали и апстрахиран поп. Таа е студиски продуцент, вокалист, школувана балерина и диџеј, која ја поседува не само сцената туку и средствата за продукција. Аереа Негро дозволува дисциплините што ги применува да се преклопат во прекрасно лудило, пробликнато со карактер, итро насочено кон иднината, додека со едно прсте сè уште „брца“ во традициите на класицизмот.

Активно настапува од 1999 година, а првиот албум, „Arabxilla“, го издаде во 2011 година на БПич Контрол. Весникот „Гардијан“ го опиша како „атмосферски хаус- и техно-звук, со доза на вајмарски кабаретски интервали и џез-модулации“, прогласувајќи го за „божествен“. Всушност, потеклото од Венецуела и нејзиниот дом во Берлин (со повремени екскурзии во меѓувреме) оставиле длабок печат на нејзините дела. Германскиот весник „Зајт“ исто така ја забележа меѓународната привлечност во музиката на овој полиглот, нарекувајќи ја „диско-есперанто“; парискиот „Вог“ албумот го нарече  „горлив, но истовремено и леден“ и ја спореди со Клаус Номи и Грејс Џонс, додека американското списание „Магнет“ го прогласи за број еден електронски албум на годината. Од меката на ноќните клубови Бергхајн до Оперската куќа во Сиднеј, настапите на Аереа привлекуваат нови обожаватели во различни средини. Со нејзини зборови, за музиката може да се каже дека не доаѓа од срцето, ниту од мозокот, туку „доаѓа од црниот дроб“.

По издавањето на албумот „Arabxilla“, таа прави ремикси за изведувачи, како Мамасита (Клак Рекордс), Шон Џ. Рајт, Стереогамус, Алинка (Трајбал и Тврил) и Зала (Коничива Рекордс), меѓу другите.

Покрај солистичкиот материјал, Аереа Негро, исто така, има остварено истакнати соработки, како на пример долгогодишните настапи со Hercules & Love Affair. За првпат во 2005 година на концерт на Antony & the Johnsons во Берлин го запозна фронтменот Енди Батлер, а неколку години подоцна се придружи на нивните турнеи. Аереа подоцна соработуваше и на неколку песни на вториот албум на бендот „Blue Songs“, издаден во 2011 година. Следната година го позајми вокалот на три песни на Тобијас, за албумот „Bending Over Backwards“ на издавачката куќа Остгут Тон Рекордс. Соработува и има настапувано во дуети и со Матијас Агуајо, Мигуел Торо, Били Реј Мартин, System of Survival и Масимилијано Паглиара.

Без разлика дали се наоѓа во диџејска кабина, дали работи до мугри во студио или е на сцена за време на концертите, Аереа Негро ѝ се препушта на сопствената креативност, односно таа прска од неа на сите страни како од дезодоранс…

* За време на перформансот во просторот на клубот Епицентар ќе биде отворена и изложба на квир-фотографии, финален производ на курсот за фотографија „Со окото на маргините“, под менторство на Жарко Чулиќ, Драшко Костовски и Славчо Димитров.

25.06 (недела)

20:30

Кино Култура

ЕФЕМЕРНИ ИСПОВЕДИ – песни за декаденцијата, луксузот, љубовта и омразата

По големото откривање на Фестивалот „БеФем“ во 2015 година, мистериозно познатата и длабоко токсична Маркиза де Сада, декадентен потомок на руски револуционери и германски аристократи, повторно ќе ги разоткрие најголемите свои тајни токму овде во Скопје. Под светлината на фенерите и рефлективните бранови, публиката ќе ја запознае младата, опасна емо-панк воинка, сопатничката и штитеничка на Маркиза, Џоана Хелмут Кол. Сепак, хармонијата на оваа врска е загрозена од привидението, супер декадентната ѕвезда Декаденца, која во минатото ѝ ја уништи можноста за филмска кариера на Мариказата. Атмосферата ќе биде дополнета со музички слајдови од лудиот пијанист Фриц Клајн.