Соња Исмаил:
Насилството кое што се случи вчера во Старата чаршија не е напад врз објект или кафич, туку е организиран и осмислен напад врз цела една заедница на ЛУЃЕ. ЛУЃЕ кои што ова кусогледо и задоено од омраза општество ги препознава како различни, па според тоа и неподобни. Она вчера не беше напад врз хомосексуалци, туку врз ЛУЃЕ. Мои пријатели, ваши пријатели, познаници, соседи, роднини, љубовници. Во Македонија омразата и насилството не се санкционираат, туку напротив – се охрабруваат, па според тоа и силеџиите поминуваат неказнето. Во Македонија е најголема доблест да се мрази. Што повеќе, тоа подобро. Да се мразат хомосексуалци, Албанци, Роми, пензионери, Македонци, “провинцијалци” …
Слободно молчете и понатаму, ќе дојдат и по вас маскирани “јуначишта”.
Јане Чаловски:
Вчера вечер премиерно се изведе претставата Кој пукаше на 21? работена според драмскиот текст Mad Forest на Черил Черчил. Претставата зборува за личната и колективна одговорност кога се обидуваме да ги смениме работите кон подобро, кога на општеството му требаат храбри луѓе да застанат во одбрана на вистината која секогаш е променлива вредност.
Истовремено, вчера вечер наши пријатели и сограѓани, невини и без да провоцираат, биле нападнати од други наши сограѓани (сеуште верувам дека сите сме заедно во сево ова овде) од причина што некому овде пречи духот на хуманоста, заедништвото и животот без предрасуди. Мое мислење.
Уметноста и животот синоќа течеа паралелно, како што тоа (за жал) обично бива, а несвесно едно ново прашање налик на тоа во преставата се испиша за денес, денот потоа.
Кој тепаше на 23ти октоври во Дамар?
Доколку имаме држава треба да имаме и одговор.
Љупчо Стојковски:
Сироти се оние поединци кои учествуваат во и се горди на повредувањето и уништувањето на нивни “различни” (по било која основа) сограѓани.
но, сироти се и оние кои иако директно не го поддржуваат насилство, сметаат дека “различните” не треба да имаат никакви права. затоа, тие не се згрозени од настани како вчерашниот, туку само декларираат дека “не е убаво тоа што се направило”, а притоа не се свесни дека нивното неприфаќање на различноста на другите (во цел капацитет, со сите човекови права, а не само декларативно) е средината која го овозможува појавувањето на насилни хулигани и идиотски власти кои ги толерираат (а потајно веројатно и охрабруваат) ваквите настани.
Анжелика Апсис:
До момчињата со качулките
17 години – страв ми е дека од ништо не ви е страв. На 21 ќе ви се развие чувството за одговорност – ќе поминете од овие места и ќе ви се стегнат вилиците, дека кога си одевте вчера ви се закачи една јадица на грбот. На 25 ќе имате завршено факултет и многу ќе сакате да мислите за себе дека сте добри, современи и пак ќе поминете од тука ама конецот уште повеќе ќе ја затегне јадицата. Ние ќе заборавиме и ќе ви простиме ама вие самите – никогаш!
Уранија Пировска:
Што треба да се случи уште? Да биде убиен некој за да некој помисли дека треба нешто да преземе? Се дозволуваат/толерираат напади без никој да биде гонет и да сноси одговорност! Сосема доволно за да бидат охрабрени оние што се борат против секаков изблик на индивидуалност и различност! Срамно! Сурово и неправедно! Но сето тоа нема да го спречи поривот на слободните индивидуи да се борат за својата слобода и за својата гордост дека се различни!
Биљана Гинова:
Страшно. Многу беше страшно. Омраза, густа омраза со нож да ја сечеш. Маса од 30 разулавени маскирани мажи не каменуваа со цел да не повредат, не да не заплашат. Со цел да повредат. Дожд од шишиња. Срчи и парчиња стакло на сите страни. Врисоци и плачење. И страв. Толку присутен страв што миризбата уште му ја осеќам. На едно девојче и’ ја дупнаа главата, десетици се со исекотини на лице, на врат, на раце, со срчи во очи. Следно, по улици со бејзбол палки ќе не тепаат. Другари, тоа е тоа право на живот за кое често ме прашувате кој тоа ни го загрозува. Ова е повторно таа ноќ на малите куриња за која пишуваше другарот Беличанец. (http://okno.mk/node/29446). Сакам ова да запре, ова да биде последна таква ноќ. Овде да се стави крај. Сакам, не туку БАРАМ одговорните да ги преземат сите мерки за симнување на титулата херој од градите на напаѓачите. БАРАМ да ги преземат сите мерки за пронаоѓање и спроведување на сторителите пред судот на правдата. БАРАМ да се спроведат сите потребни мерки за обезбедување на безбедноста на сите граѓани на Република Македонија без оглед на нивната сексуална ориентација и родов идентитет. БАРАМ ПРАВДА!!!
Славчо Димитров:
Не, не сме горди. Затоа што сме е*ено депресивни. Вие хетерофашистички свињи не‘ парализирате. Вашето насилство е извор на нашата депресија. Ние сме депресивни. Ние сме е*ено депресивни. А вие? Не, не сте среќни. Вие сте банално досадни.
Искра Гешоска:
Гордана Јанкуловска придружена од органите веројатно слави со хомосексуалците од редовите на ДПМНЕ. да имаме разбирање, не може да постигне, веројатно таму има поголема група што треба да се заштити, пред се’ од самата себеси. комплексни се за разбирање тие психо-динамски процеси, па дури и за некој кој работи 24/7.
Никола Наумовски:
Замени го “црнец” со “педер”, замени ја 2014 со 1950-ти, замени ја “бела америка” со “чиста македонија/голема албанија”… Под качулката е истиот кретен.
Васко Лазаревски:
Вечерва го нападнале Дамар затоа што внатре имало хомосексуалци и лезбејки. Утре може ќе нападнат некое место затоа што внатре има Албанци, или Македонци, или Срби, или православни, или муслимани, или атеисти, комунисти, социјал-демоократи, синдикалисти, самохрани мајки, дијабетичари…Утре можеби и тебе ќе те нападнат затоа што не си како нив и ги нервираш. А, сигурно ќе те нападнат ако ќутиш!
Александар Зарапчиев:
Замисли да имаш гости дома, гости кои некој ги мрази, некој без памет разум, тој доаѓа кај тебе, го крши твојот дом, го напаѓа твоето семејство. Настанот од вчерашниот упад на група млади кои го искршија кафичот Damar Presents во Скопската чаршија, мора да се осуди, јавно и гласно! Секој кој е против насилство во било која форма мора да го осуди ова јасно и гласно. Зашто инаку, следниот искршен дом може да биде вашиот, без разлика кој ви е на гости, и по кого се дојдени тепачите.
Дарко Лешоски:
DAMAR беше. Damar e. Damar стално ќе биде авангардата на овој град.
Место со душа чија плоштина стално ќе e поголема од површината на оваа земја. Простено!
За оние помалку учените: Авангарда доаѓа од avantguardia или во превод први борбени редови – топовско месо. Луѓе чија душа стално била поголема од површината на земјата или идејата за која се бореле.
За Дамарци: Ќе си ја дигнете главата! И нема да му се правдате на никој. И за ништо.
P.S: Сексот после расправија е најубав – журките после катастрофа исто така!
