Во Турција, зборот „семејство“ често со себе носи кодирани пораки. „Семеен ресторан“ обично означува ресторан кој нема алкохол на своето мени. Режисерот Can Candan направи нешто што го нарекува „семеен филм“. Но далеку од поддржувањето на табуата – неговиот документарец крши едно од нив: зборува за родителите на лезбејките, геј мажите, бисексуалците и трансродовите (ЛГБТ) луѓето во Турција, и како тие за првпат го креваат гласот за поддршка на своите деца, вртејќи нов лист за ЛГБТ движењето во оваа земја.
За разлика од другите муслимански нации, Турција никогаш не ги криминализирала истополовите врски, а борбата за правата на ЛГБТ луѓето зема силен замав во последниве години. Но хомофобијата е се’ уште многу присутна, а жилавите патријархални норми ја креваат самата цена што би ја платило едно лице кога би направило каминг-аут. За многу од нив, ова значи прогонување, за други, убиство од страна на роднините, за да се „исчисти честа на семејството“. Трансвеститите кои се занимаваат со сексуална работа врз себе имаат огромна општествена стигма, рутински се малтретирани од страна на полицијата и често се жртви на грозни убиства од омраза.
Документарецот „Моето дете“ го обработува каминг-аут процесот на група на родители кои поминале години измачување и барање сродни души, за да си подадат рака и да застанат зад своите деца. Кршејќи ги стереотипите кај Турците, филмот праќа силна порака дека едно ЛГБТ лице не е само drag-queen на телевизија, облечена во јаки бои, ниту пак трансвестит кој работи на улица, туку може да биде и дете од соседството. Обични мажи и жени, со брчки на лицето и гласови кои треперат, гледаат право во камерата додека раскажуваат како преминале преку фазата на одрекување и срам, како од почеток учеле за родителството и за тоа како да го прифатат своето дете. Последната сцена ги покажува зачудените погледи на минувачите, додека родителите дебитираат на Поворката на гордоста во Истанбул, носејќи транспаренти на кои пишува: „Моето дете е хомосексуалец“ или „Моето дете е транссексуалец“.
“Моето дете” – трејлер, филм на Can Candan – http://vimeo.com/58110720
„Ова е семејна револуција. Ниеден притисок од конзервативците не може да го сопре ова движење“, – Мурат Акај, еден од родителите во филмот.
Пензионираниот ТВ-продуцент е натпросечен татко, дури и во споредба со храбрите луѓе кои зборуваат во филмот. Додека другите татковци стигнале до фазата на прифаќање со помош на мајките, Акај бил тој кој самиот го водел процесот. Очите му се полнат со солзи додека се сеќава како пред неколку години го однел својот син, инаку транс маж, во младо здружение на транс луѓе во Анкара, за да „види дека не е изрод“ и да се сретне со луѓе слични на него.
„Се гушнаа како пријатели кои не се виделе со години и почнаа да плачат. Тоа е момент што никако не можам да го заборавам“, вели Акај.
ЛГБТИ Центарот за поддршка го поздравува овој филм и иницијативата на родителите во Турција, со надеж дека тоа ќе биде поучно за родителите насекаде низ светот. Истовремено потсетуваме дека ЛГБТИ Центарот има својагрупа за поддршка на родители, семејства и пријатели на ЛГБТИ луѓе, во која секогаш може да најдете разбирање.
Извор: http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/03/turkey-lgbt-documentary-movie.html
