Македонската писателка и доцентка на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ во Скопје, Румена Бужаровска, неодамна ја објави збирката раскази „Осмица“ на хрватски јазик. Со тоа, нејзината присутност на регионалната книжевна сцена, засилена со честите гостувања на книжевните фестивали, Бужаровска се етаблира – како што оценија некои медиуми – како „нова писателска надеж“.
Ракописот на Бужаровска многу често ги одразува универзалните теми, наспроти темите поврзани со македонската повест, и оттука, многу често нејзините текстови обработуваат „женски теми“ на поинаков начин. Така, нејзините приказни се исповеди од позиции на женски ликови од различни генерации, со различни животни динамики. Средиштето на приказните, многу често е исполнето со конкретен и драматичен настан, кој понатаму провоцира длабоко преиспитување на меѓу-човечките, семејните, брачните и пошироките односи. Во позадината на она што го проживуваат нејзините јунакини, се исчитуваат и оние теми кои ја надминуваат рамката на типичното транзициско секојдневие помеѓу приватното и личното.
Во тој правец, наративните импулси, добро се впишани во интимните драми на поединците, без нивно проширување и непотребна експликација. Тоа се драмите кои се случуваат зад затворени врати, каде што јунакините го сведочат рушењето на нивните светови, кога мажите стануваат странци, родителите стануваат непријатели, свекрвите стануваат садистички мачителки, учителките умираат, а децата се изложени на генерациското насилство. Генерално, јунакините на Бужаровска на се „фајтерки“, особено кога перспективата на исповедите е инфантилна, но и покрај тоа, истите се подготвени за мали тајни и излези од маѓепсаниот круг на секојдневието, а со тоа и признавање на своите слабости, особено во моментите на заплет кога тие лични динамики се осветлени и изродуваат приказни. Токму заради таквиот пристап, расказите се неверојатно уверливи и „живи“, а Бужаровска се истакнува како мајстор на психолошкото нијансирање и одбележување на оној момент во кој е јасно дека нештата не се соодветно поредени и дека дотогаш се живеело во привид. Многу голем дел во овие приказни, всушност, е неизречен, но сепак е јасен, и таквото испишување помеѓу редови овозможува да се предвидат миговите за кои е прекасно, при што со тој манир се потенцира посебната умешност на раскажувачот на приказните.
Престојот во Хрватска по повод промоцијата на „Осмица“ на хрватски јазик, Бужаровска го искористи и за учество на книжевниот фестивал “Pricigin“, со свој настап во склоп на тематската вечер „Како дознаа моите пријатели дека сум геј“, која беше водена од страна на уредникот Круно Локотар. Секој од присутните гости на фестивалот, имаа задача да раскажат приказна на зададена тема, и така Бужаровска настапи со силно воодушевувачка фикција за нејзината божемна девојка, новинарката Марија, инспирирана од актуелните афери со прислушувањето во Македонија.
Како што раскажа Бужаровска, Марија е храбра и критична новинарка со која некогаш била во тајна врска, во време од една година, но истовремено и двете биле во други релации, односно во брак со мажи. Откако македонската опозициска партија, која поседува материјали од прислушувањето, испратила транскрипти на адресата на Марија, истите биле оставени во домот на Марија, при брзање за подготвување на заедничкото патување во Берово. По пристигнувањет во Берово, и двете ги исклучиле своите мобилни телефони на неколку саати (затоа што, како што луцидно ќе искоментира Бужаровска – тоа кај лезбејките трае подолго), но по изминувањето на извесен период и двете разбрале дека сопругот на Марија, заради осветувачки причини, на youtube ги приложил разговорите помеѓу неа и Марија, кои биле дел од транскриптите.
Така, момчето на раскажувачката заминува со оставање порака на фрижидерот: „Кучко, не ми се јавувај повеќе“, а Марија е протерана од својата куќа, при што сопругот ја променил и клучалката на вратата. Бужаровска, ја завршува приказната со коментар дека во Македонија има два милиони жители, а снимките имале дури 2 500 000 прегледи, алудирајќи на извесни трендови во комуницирањето во македонското општество. Со таквиот урнебесен крај, Бужаровска, го одбележа својот настап на фестивалот, а публиката на истиот реагираше со силни овации.
Настапот на Бужаровска може да го видите тука, по 15-тата минута.
Она што е карактеристично за медиумскиот пласман на овој настан во македонскиот етер, е тенденциозното новинарско работење, кога сексуалната ориентација се третира сензицаионалистички, дотолку што се пласираат невистини со цел да се привлече вниманието на читалите. Имено, еден медиумски прилог кој се однесуваше на гостувањето на Бужаровска на книжевниот фестивал, нејзиниот настап го претстави како јавно соопштување на наводната сексуална ориентација на раскажувачката, не земјаќи го предвид концетот на книжевната вечер и жанрот – фикција кој беше искористен за раскажување на приказната за лезбејската релација.
