Ако не го дозволуваме вознемирувањето на младите ЛГБТ луѓе во училиштата, тогаш зошто го дозволуваме тоа во нивните семејни домови – го поставува прашањето, преку својата колумна, професорката од областа на социјалните и медицинските науки од Универзитетот Колумбија, Џенифер С. Хирч.
Во продолжение, ќе пренесеме дел од нејзините ставови кои беа изложени во колумната со наслов “A scientific look at the damage parents do when they bully their gay kids“.
Толеранцијата на јавноста кон законите и обичаите кои се под влијание на религијата кои творено ги дискриминираат ЛГБТ луѓето, значително придонесе кон намалување на таквата дискриминација. Претседателот Обама јавно повика на прекин на т.н. контроверзни терапии, кои се користат во некои од фундаментално христијанските околини, со цел да се „поправат“ младите ЛГБТ луѓе. Јавната поддршка за истополовите бракови, исто така, расте, на дневна база, а заради големиот бран на критика против законите за религиски слободи, кои се дел од законодавството на Индијана, дел од заговорниците на овие законски решенија мораа да се впуштат во посебни PR кампањи за да го вратат својот имиџ.
Отфрлените се осум пати посклони кон самоубиство
Расте бројот на политичари и активисти кои јавно зборуваат за тоа како компаниите, црквата и државните инсититуции се однесуваат кон ЛГБТ луѓето, особено кон децата со поинаква сексуална ориентација и родов идентитет. Но критиката ја заобиколи, можеби и, најзначајната арена – нивните лични домови и родителите. Презирот и дискриминацијата кои многу млади геј и транс лица ја доживуваат од страна на своите родители, им штети многу повеќе, отколку непријателското однесување кое го трпат од други луѓе. За тоа постојат и многу докази: децата кои немаат поддршка од своите родители во врска со нивната сексуална ориентација и родов идентитет, се многу повеќе склони кон проблеми со менталното здравје, зависноста од дроги и незаштитен сексуален однос. А ризикот кој не смее да се занемари е – оние кои се отфрлени од своите родители, осум пат и се посклони кон самоубиство.
Со овој ризик се соочени премногу млади луѓе: повеке од една четвртина од младите ЛГБТ луѓе зборуваат за тоа како најголем проблем во нивниот живот е неприфаќањето од нивните родители и роднини, и тоа го покажа истражувањето на организацијата Human Rights Campaign. Последиците од тоа се трагични. Транс тинејџерката Leelah Alcorn од Охајо, на почетокот на годината си го одзеде животот, затоа што нејзината мајка Карла ја носела на конверзивна терапија, која заради „религиозни причини“ не можела да го прифати родовиот идентитет на своето дете.
Погубно влијание на животите
Дискриминацијата која ја трпат припадниците на сексуалните малцинства има погубно влијание на нивните животи: едно од истражувањата покажува дека тие што живеат во заедници со висок степен на антигеј предрасуди, во просек, живеат дури 12 години пократко од оние кои живеат во толерантно опкружување со полна поддршка. Живот во семејство без поддршка, исто така, води до растечко ниво на ЛГБТ луѓето кои остануваат бездомници во САД. Во Лос Анџелес и во други одредени градски подрчја, тој процент достига и до 35% од вкупната популација на бездомници.
За подобрување на семејните услови за животот на ЛГБТ децата недостасуваат јавна стратегија и кампања, а некои земји имаат позитивно искуство со тоа: Аргентина, Бразил, Колумбија и Мексико. Сите наведени имаат државни кампањи за промена на хомофобичното однесување. И религиозните институции, исто така, би можеле да се вклучат во ова борба.
Заштитата на ЛГБТ децата е се‘ подобра во училиштата, но се‘ додека овие деца живеат со семејства во кои нивните родители може слободно да ги исмеваат и критикуваат, ако не ги исполниле нивните очекувања, пред нас‘ има уште работа, како што ќе потенцира професорката Хирч.
Извор: www.washingtonpost.com
